Trinta dias e mais no Porto; cidade que eu amo
Blijf op de hoogte en volg Bart
05 Maart 2013 | Portugal, Porto
"Jij leeft wel een jaloersmakend leven," zei Julie me vandaag toen ik haar vertelde over mijn plannen voor de komende Paasvakantie. Niet dat mijn trip naar Marokko door gaat (de reis zat vol...), maar ik denk wel dat ze gelijk heeft. Ik leef inderdaad een leven waar menig jaloers op mag (moet?!) zijn. Vrijwel elke dag zon, de lekkerste wijnen en bovenal heerlijk slenteren door de stad. Het begint langzaamaan een geolied ritme te worden: studeren en niets doen. Een leven dat ik in Nederland nooit gekend heb; daar was ik altijd bezig met van alles en nog wat en draaide ik lange dagen. Ik merk dat Porto me lui maakt. Geen tot weinig activiteit behalve dat wat ik al eerder vermeldde.
Porto, esta o cidade que eu amo, zoals de titel van m'n poezieboekje luidt, welke ik vorige week op een rommelmarkt heb gekocht. Wat meer kan ik daar bij toevoegen? Nou, dat Porto ook minder fijne delen kent! Vandaag ben ik naar een buitenwijk geweest, voornamelijk om het voetbalstadion van FC Porto eens te bekijken. Ik vond 't maar een dooie betonbende daar, met oude, vervallen fabrieken en markthallen aan de overkant van de snelweg. Armoede is op die manier wel erg zichtbaar. Deze weken zijn belangrijk voor de Portugezen: ze roeren zich tegen 'Het Konijn', zoals ze Premier Passos Coelho noemen. De busmaatschappij staakt, dit weekend waren er 400.000 man op de been om te protesteren tegen het neo-liberale beleid van Coelho. De crisis wordt mij als Noordeling opeens pijnlijk zichtbaar. Dat is een contradictie met wat ik vanmiddag ook zag: een shopping mall naar Amerikaanse begrippen. Vol pracht en praal, maar een probleem: winkelend publiek ontbrak.
Het politiek dier in mij vraagt zich gelijk af hoe ik mijn steentje bij kan dragen in het systeem. Helaas moet ik het antwoord verschuldigd blijven: veel kan ik vrees ik niet bijdragen aan de oplossingen. Ik had geprobeerd contact te zoeken met Os Verdes, maar tot zo ver nog geen respons van gekregen. Ik bediscussieer de situatie in Portugal veel: op college en met Alfredo. Ik voel me machteloos dat ik niets kan doen. Maar dan rijst de vraag: moet ik wel iets doen? Ik ben hier tenslotte alleen om te studeren...
Maar terug naar het thema: mijn tijd in Porto! Zondag was ik hier dertig dagen! Ik vind het een hele prestatie, en wat gaat de tijd toch snel!
"Trinta, trinta
Não é só um número
Trinta, trinta
A vida tá com pressa
Trinta, trinta
Não é só um número
Trinta, trinta"
(Voor wie het niet kent, dit is een quote uit het liedje 'Trinta' (Dertig) van de Nederlandse jazzband Sensuàl: zoek ze op! Ik ben een groot fan).
Er is veel, of eigenlijk heel weinig noemenswaardig, gebeurd deze week: ik was ziek en moest als de malle essays schrijven. Toch had ik nog tijd om op zoek te gaan naar dé boekwinkel waar J.K. Rowling haar inspiratie opdeed voor Harry Potter. Die gewaden heeft ze namelijk niet verzonnen: de studenten van de vereniging lopen allemaal in zo'n gewaad. Het ziet er eigenlijk best mysterieus uit. De boekwinkel ziet er van binnen trouwens ook nogal als het huis van de Wemels uit. Porto is een bron voor goedverkopende literatuur! Ik ga er m'n voordeel mee doen...
Ik kwam trouwens vandaag eens vanuit een andere richting het metrostation binnen. Helaas begreep mijn coördinatie dat niet, en ging ik dus toch naar links. Letterlijk tegen een muur opgelopen... Dat was wel even de handpalm van de week. En dan nog onopvallend proberen weg te lopen...
Goed, nog 1.5 week college, en dan is het vakantie. Nu Marokko niet door gaat, wat zal ik eens gaan doen?!
Porto, esta o cidade que eu amo, zoals de titel van m'n poezieboekje luidt, welke ik vorige week op een rommelmarkt heb gekocht. Wat meer kan ik daar bij toevoegen? Nou, dat Porto ook minder fijne delen kent! Vandaag ben ik naar een buitenwijk geweest, voornamelijk om het voetbalstadion van FC Porto eens te bekijken. Ik vond 't maar een dooie betonbende daar, met oude, vervallen fabrieken en markthallen aan de overkant van de snelweg. Armoede is op die manier wel erg zichtbaar. Deze weken zijn belangrijk voor de Portugezen: ze roeren zich tegen 'Het Konijn', zoals ze Premier Passos Coelho noemen. De busmaatschappij staakt, dit weekend waren er 400.000 man op de been om te protesteren tegen het neo-liberale beleid van Coelho. De crisis wordt mij als Noordeling opeens pijnlijk zichtbaar. Dat is een contradictie met wat ik vanmiddag ook zag: een shopping mall naar Amerikaanse begrippen. Vol pracht en praal, maar een probleem: winkelend publiek ontbrak.
Het politiek dier in mij vraagt zich gelijk af hoe ik mijn steentje bij kan dragen in het systeem. Helaas moet ik het antwoord verschuldigd blijven: veel kan ik vrees ik niet bijdragen aan de oplossingen. Ik had geprobeerd contact te zoeken met Os Verdes, maar tot zo ver nog geen respons van gekregen. Ik bediscussieer de situatie in Portugal veel: op college en met Alfredo. Ik voel me machteloos dat ik niets kan doen. Maar dan rijst de vraag: moet ik wel iets doen? Ik ben hier tenslotte alleen om te studeren...
Maar terug naar het thema: mijn tijd in Porto! Zondag was ik hier dertig dagen! Ik vind het een hele prestatie, en wat gaat de tijd toch snel!
"Trinta, trinta
Não é só um número
Trinta, trinta
A vida tá com pressa
Trinta, trinta
Não é só um número
Trinta, trinta"
(Voor wie het niet kent, dit is een quote uit het liedje 'Trinta' (Dertig) van de Nederlandse jazzband Sensuàl: zoek ze op! Ik ben een groot fan).
Er is veel, of eigenlijk heel weinig noemenswaardig, gebeurd deze week: ik was ziek en moest als de malle essays schrijven. Toch had ik nog tijd om op zoek te gaan naar dé boekwinkel waar J.K. Rowling haar inspiratie opdeed voor Harry Potter. Die gewaden heeft ze namelijk niet verzonnen: de studenten van de vereniging lopen allemaal in zo'n gewaad. Het ziet er eigenlijk best mysterieus uit. De boekwinkel ziet er van binnen trouwens ook nogal als het huis van de Wemels uit. Porto is een bron voor goedverkopende literatuur! Ik ga er m'n voordeel mee doen...
Ik kwam trouwens vandaag eens vanuit een andere richting het metrostation binnen. Helaas begreep mijn coördinatie dat niet, en ging ik dus toch naar links. Letterlijk tegen een muur opgelopen... Dat was wel even de handpalm van de week. En dan nog onopvallend proberen weg te lopen...
Goed, nog 1.5 week college, en dan is het vakantie. Nu Marokko niet door gaat, wat zal ik eens gaan doen?!
-
06 Maart 2013 - 08:50
Henk En Lydia:
Trinta dias e mais no Porto; cidade que eu amo
Geniet van deze periode en geniet ervan als een heel mooie glas wijn (port), kom tot je zelf en laat de boel de boel, studie en genieten, daar kan toch niemand jaloers op wezen, misschien van dat wil ik ook wel. Bart in Nederland wordt er zoveel van je verwacht, in de zuiderlijke landen van Europa gaat dat anders daar kom je nu zelf achter, ga mee met de flow. Je hebt al geconstateerd dat het leven daar ook gewoon doorgaat, anders als hier in NL, maar het gaat gewoon door. Een Turkije wat is daar mis mee, heb jaren lang in mijzelf geinvesteerd, de rente betaald zich nu uit, dat geldt voor jou ook, en nu heb je daar al een voorafje van, smakelijke leven
Gaat je goed kerel.
Henk en Lydia. -
06 Maart 2013 - 21:57
Marcel:
Tsja foutje reactie geplaatst op facebook.... krijg je op mijn leeftijd :-) -
18 Maart 2013 - 11:26
Opa En Oma:
hoi Bart Sorry dat ik nu pas mail.Ik ben een paar dagen druk geweest.
En toen raakte het een beetje in vergetelhelheid.ik las dat je op de rommelmarkt
was geweest en een rondje het stadion van FC Porto.Ja joh de armoede is in
elke groote stad aanwezig.Ja en de tijd gaat inderdaad snel.Maar gebruikt hem wel.
Nou je kan al een aardig woordje portugees maar ik kan geen portugees.
Nou tot schrijfs maar weer.
groetjes Oma enh Opa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
