Terug thuis
Blijf op de hoogte en volg Bart
16 Juli 2014 | Nederland, Hilversum
Vanmorgen zat ik in de trein van Utrecht naar Den Haag. Dat is op zich niets raars, maar het was voor het eerst in tijden dat ik weer eens op dat traject in de trein zat. Kijkend door het raampje zag ik bekende plekken voor bij sjezen; Vleuten, Woerden, Gouda, Zoetermeer. Er ging een bepaalde rust door mij heen terwijl mijn agenda alweer bomvol stond. Ik ben nog geen week terug in Nederland en het voelt nu al alsof ik nooit ben weggeweest. Alsof Porto een grote droom was. (Of nachtmerrie, afhankelijk van wanneer je met me spreekt…)
Maar Porto was geen droom. Porto was echt en desondanks veel tegenslagen toch snel voorbij gegaan. Ja, ik ben blij dat ik terug in Nederland ben. Veilig tussen al mijn vertrouwde vrienden. Veilig terug op het FSW om die scriptie voor de Fernando Pessoa Universiteit nog te schrijven. Terug in Nederland zijn doet mij goed. Ik merk dat ik meer energie heb dan ik had het laatste semester in Porto.
Toch, het verlaten van Porto viel mij zwaar door een aantal dierbare mensen die ik daar moest achterlaten. Wetende dat deze mensen het teken zijn dat Porto een tweede thuis is geworden. En alhoewel zij niet kunnen lezen wat ik over hen schrijf, wil ik ze toch noemen. Liz, Claudia, Filipa, Julio, Jorge en mijn lieve (oud!) huisgenootjes Carl en Chiara. Allemaal hebben zij het laatste semester een belangrijke rol gespeeld. Vandaag merkte ik dat ik gesprekken met ze aan het voeren was in de trein. Een grapje tegen Liz, de aanstekelijke lach die daar dan op volgde. Het filosofische gesprek met Claudia waar ik vrij weinig van begreep. Het dagelijkse leven met Filipa. De Portuguese politiek met Julio en over FC Porto en wijn met Jorge. Het kwam allemaal aan bod. Niet vergeten straks Chiara te bellen om te zeggen dat ze niet zo hard moet studeren en Carl vragen of de avondborrel bier, tequila of een whisky wordt.
Heel in de verte, in een andere coupe, hoorde ik de stemmen van Marion, Salomé, Radia, Marcus, Billy en Mario. Ik wilde wel naar ze toe, maar ik kon niet op staan want dan was mijn plaats gelijk bezet. Mijn lieve vrienden uit het tweede semester leken verder weg dan ooit terwijl ik weet dat er treinverbindingen gaan vanuit Nederland naar Parijs, Hamburg en Berlijn. Die trein naar Parijs gaat ook naar Antwerpen waar ik Arjan weer zal zien en naar Brussel waar ik met Carl die beloofde borrel mag gaan doen als hij daar op vakantie is. Juan en Amparo kom ik onder weg vast nog wel tegen.
Porto heeft mij veel nieuwe dierbare vrienden gebracht. Maar de trein dendert door, naar een nieuwe bestemming. Mensen stappen uit op verschillende stations en gaan ieder hun eigen weg. Het enige wat je kunt hopen is dat zij op ten duur weer toevallig (of expres) weer in dezelfde trein zullen stappen zodat je een deel van je reis weer samen met hen kan doorbrengen. Maar voor nu is het eindstation onbekend en moet ik mensen koesteren in mijn hart. Vandaar dat deze laatste blog een bescheiden hommage is aan deze mensen. Dames en heren, ik ben terug thuis. Dankuwel voor het lezen, ik hoop dat de blogs u hebben vermaakt, verveeld, laten lachen en huilen. Stap een keertje met mij in dezelfde trein, lijkt me leuk!
Maar Porto was geen droom. Porto was echt en desondanks veel tegenslagen toch snel voorbij gegaan. Ja, ik ben blij dat ik terug in Nederland ben. Veilig tussen al mijn vertrouwde vrienden. Veilig terug op het FSW om die scriptie voor de Fernando Pessoa Universiteit nog te schrijven. Terug in Nederland zijn doet mij goed. Ik merk dat ik meer energie heb dan ik had het laatste semester in Porto.
Toch, het verlaten van Porto viel mij zwaar door een aantal dierbare mensen die ik daar moest achterlaten. Wetende dat deze mensen het teken zijn dat Porto een tweede thuis is geworden. En alhoewel zij niet kunnen lezen wat ik over hen schrijf, wil ik ze toch noemen. Liz, Claudia, Filipa, Julio, Jorge en mijn lieve (oud!) huisgenootjes Carl en Chiara. Allemaal hebben zij het laatste semester een belangrijke rol gespeeld. Vandaag merkte ik dat ik gesprekken met ze aan het voeren was in de trein. Een grapje tegen Liz, de aanstekelijke lach die daar dan op volgde. Het filosofische gesprek met Claudia waar ik vrij weinig van begreep. Het dagelijkse leven met Filipa. De Portuguese politiek met Julio en over FC Porto en wijn met Jorge. Het kwam allemaal aan bod. Niet vergeten straks Chiara te bellen om te zeggen dat ze niet zo hard moet studeren en Carl vragen of de avondborrel bier, tequila of een whisky wordt.
Heel in de verte, in een andere coupe, hoorde ik de stemmen van Marion, Salomé, Radia, Marcus, Billy en Mario. Ik wilde wel naar ze toe, maar ik kon niet op staan want dan was mijn plaats gelijk bezet. Mijn lieve vrienden uit het tweede semester leken verder weg dan ooit terwijl ik weet dat er treinverbindingen gaan vanuit Nederland naar Parijs, Hamburg en Berlijn. Die trein naar Parijs gaat ook naar Antwerpen waar ik Arjan weer zal zien en naar Brussel waar ik met Carl die beloofde borrel mag gaan doen als hij daar op vakantie is. Juan en Amparo kom ik onder weg vast nog wel tegen.
Porto heeft mij veel nieuwe dierbare vrienden gebracht. Maar de trein dendert door, naar een nieuwe bestemming. Mensen stappen uit op verschillende stations en gaan ieder hun eigen weg. Het enige wat je kunt hopen is dat zij op ten duur weer toevallig (of expres) weer in dezelfde trein zullen stappen zodat je een deel van je reis weer samen met hen kan doorbrengen. Maar voor nu is het eindstation onbekend en moet ik mensen koesteren in mijn hart. Vandaar dat deze laatste blog een bescheiden hommage is aan deze mensen. Dames en heren, ik ben terug thuis. Dankuwel voor het lezen, ik hoop dat de blogs u hebben vermaakt, verveeld, laten lachen en huilen. Stap een keertje met mij in dezelfde trein, lijkt me leuk!
-
17 Juli 2014 - 14:27
Nicole Raats:
Welkom terug en wat heb jij veel meegemaakt! Kan niet anders dan een enorme verrijking zijn. Je gaat je draai hier weer vinden, je scriptie schrijven en dan? Ik verwacht nog wel een keer een boek van jou hand, want schrijven doe je als de beste! Heel veel succes met alles en een mooie treinreis.
Groetjes, Nicole
-
23 Juli 2014 - 00:00
Opa En Oma:
Hoi Bart Op de eerste plaats Welkom tjuis in je eigen vertrouwde omgeving.En op de tweede plaats
mijn welgemeende ecuse en dat meen ik uit de grond van mijn dat ik je geen sms gestuurtheb met
je verjaardag ik was het helemaal vergeten.Er is de laatste maanden zoveel gebeurd,ik moest
mijn baan opzeggen wegens mijn reuma want ik functioneerde niet meer ik kon nog niet eens de
lichste pakketjes op beuren en auto rijden ging ook steeds moeileker,ik heb daardoor mijn auto
weg moeten doen.En ik ging steeds slechter zien.Ben bij de oogarts geweest en die zij dat ik
het begin van staar heb dus moet ik geopereed worden ik wacht nog steeds op een oproep.
Dus Bart ik hoop dat je mij een klein beetje kan vergeven.En Bart ben je terug gekome met een
ervaring rijker.Ben je geslaagd en ga je nog verder ik hoop dat je je studie af maakt.
Ik las in je verslag dat je in de trein van Utrecht naar Den Haag.ik dacht meteen die heeft zijn
eigen vergist maar tegelijke bezefte ik dat je al thuis was geweest.nou ik ga eindigen want ik weet
niets meer.Het ga je goed en pas goed op je zelf
Groetjes Oma en Opa -
23 Juli 2014 - 00:00
Opa En Oma:
Hoi Bart Op de eerste plaats Welkom tjuis in je eigen vertrouwde omgeving.En op de tweede plaats
mijn welgemeende ecuse en dat meen ik uit de grond van mijn dat ik je geen sms gestuurtheb met
je verjaardag ik was het helemaal vergeten.Er is de laatste maanden zoveel gebeurd,ik moest
mijn baan opzeggen wegens mijn reuma want ik functioneerde niet meer ik kon nog niet eens de
lichste pakketjes op beuren en auto rijden ging ook steeds moeileker,ik heb daardoor mijn auto
weg moeten doen.En ik ging steeds slechter zien.Ben bij de oogarts geweest en die zij dat ik
het begin van staar heb dus moet ik geopereed worden ik wacht nog steeds op een oproep.
Dus Bart ik hoop dat je mij een klein beetje kan vergeven.En Bart ben je terug gekome met een
ervaring rijker.Ben je geslaagd en ga je nog verder ik hoop dat je je studie af maakt.
Ik las in je verslag dat je in de trein van Utrecht naar Den Haag.ik dacht meteen die heeft zijn
eigen vergist maar tegelijke bezefte ik dat je al thuis was geweest.nou ik ga eindigen want ik weet
niets meer.Het ga je goed en pas goed op je zelf
Groetjes Oma en Opa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
