De eerste week

Het is alweer bijna weekend. De eerste week loopt op z'n eind. Er is veel gebeurd de afgelopen dagen. Het lijkt alsof je de wereld om je heen scherper ziet als je in een -buitenlandse- stad bent. Het verliefde stelletje in de metro dat elkaar maar niet kan los laten, bijvoorbeeld, of de huilende man die denkt dat niemand hem kan zien of horen. Op de een of andere manier komt het allemaal harder binnen: het verdriet, het geluk, de wanhoop en de liefde. Het maakt mij gelukkig om te zien hoe het leven in Porto vergaat.

De week begon maandag op de universiteit met lessen Portugees. Dit vak wordt gegeven door Ana, een gezette vrouw van middelbare leeftijd met knalrood haar die ik tot op de dag van vandaag alleen nog maar vrolijk heb gezien. Ze is zo gek als een deur en zit vol zelfspot, maar dat maakt het juist heel erg leuk om les van haar te hebben. Het moment dat ze niet op het woord 'gym' kon komen, wimpelde ze af met 'Je kan wel zien dat ik daar niet kom!' Je moet het maar durven in een lokaal vol studenten.
's Avonds van 18:30 tot 23:00 college. Dat was zwaar moet ik zeggen. Drie vakken op een avond is eigenlijk net iets te veel. Het vak van Senhora Leite vind ik denk ik het leukste. Zij geeft 'Iberian-American Studies'. Al in de bachelor een vakgebied waar ik me erg in interesseer, al lijkt deze docent als twee druppels water op een niet nader te noemen docente waarmee ik op de UL geregeld over hoop lag... Verder heb ik van maar een man les: professor Vila Maior, voor het vak Democratie. Nu al een onmogelijke belofte gedaan; ik ga burgerschap koppelen aan politieke tolerantie, multiculturaliteit en exclusion. Hopelijk vind ik genoeg geschikte informatie. Wat echt vreselijk was, was Portuguese Colonial History. Mevrouw Freitas spreekt namelijk geen Engels. Zij denkt van wel, maar het is vooral schreeuwen en alles 300 keer herhalen. En ik voel me dom omdat ik een of andere nietszeggende haven in Afrika niet wist te vinden op de kaart. Wat sowieso wennen is, is het hele essay systeem: je krijgt per vak een aantal data op wanneer je de essays in moet leveren, maar je moet helemaal zelf bepalen waar ze binnen het thema over gaan. Van de week maar eens goed brainstormen.

Natuurlijk heb ik ook al de nodige avonturen met de bevolking mee gemaakt. Dinsdag moest ik pasfoto's hebben, dus ik naar een pasfotowinkel. Aardige man, zelfde verhaal: ik spreek geen Portugees, hij geen Engels. Met een hoop handen en voeten werk zijn we er dan toch uit gekomen en wist ik zelfs sommige van zijn vragen te verstaan (en te antwoorden, niet onbelangrijk!). Vandaag moest ik verschillende andere dingen doen: telefoonabonnement regelen, veters kopen. Het hele centrum door geweest voor veters. Het zinnetje 'Você tens de renda?' kan ik intussen dromen. Jammer dat ik na 'não' eigenlijk niet wist wat ze met 'sapateiro' bedoelden, had me een hoop tijd gescheeld... Het lukt in ieder geval wel al om de prijzen te verstaan in koffietentjes en supermarkten :D.

Gisteren nam mijn (vrijdag vertrekkende) huisgenoot mij mee naar een leuk tentje om te lunchen. Het was in een vier verdieping hoog jaren '20 (van de vorige eeuw) gebouw. Het gebouw dient eigenlijk als een cultureel centrum en je loopt er zo voorbij, maar het eten was voortreffelijk. Leuk detail dat ze in dat eetcafé alleen een vegetarische menu serveren, welke elke dag verandert. Verder ben ik steeds zo moe dat ik nog niet ben uit geweest. Ik weet nog niet wanneer ik dat ga trekken; uitgaan betekent hier pas na middernacht, en dat is voor mij echt te laat. Dinsdag gaan we in ieder geval wel naar Ovar voor een carnavalsoptocht. Mijn eerste keer carnaval (en niet eens tussen de gekken uit Brabo en Limboland)! Volgende week wordt dus lekker vol, maar ik houd het hier nog wel een tijdje uit!!!

Oh - en ik heb een Portugees telefoonnummer +351 93 557 8103. Voor het sms'en enzo. Het Nederlandse nummer blijft voor whatsapp gewoon werken, maar die kan ik alleen gebruiken als ik in het huis wifi heb. Bevalt trouwens prima, alleen thuis wifi. Zouden meer mensen moeten doen.

Atenciosamente,